"อืม......" เสียงหวานดังผะแผ่วในความเงียบ สาบเสื้อเสียดสีไปมา ลมหายใจร้อนๆถูกปลดปล่อย ให้กลิ่นอายภายในห้องอบอวลด้วยความร้อนแรง แม้จะยังไม่รู้สึกตัว แต่ใบหน้างามเจ้าของเสียงครางหวานหูคล้ายจะสัมผัสได้
มือใหญ่อบอุ่นกลับสากระคายนิดๆ เพราะการใช้งาน จัดการลูบไล้ไปตามเรียวขาสวย ที่เจ้าของขยับหนีเมื่อถูกรบกวน แต่ไม่ได้นำพาต่อคนบุกรุกนัก เขาใช้ร่างกายใหญ่โตกดอีกคนให้จมกับเตียงนิ่ม ปิดกั้นการดิ้นรนน้อยนิด ร่างสูงยกยิ้มร้ายบริเวณมุมปาก ขณะที่มืออีกข้างเลิกชายผ้านิ่มจนผิวกายบอบบางสะท้านกับความเย็นที่ได้รับ
อาการต่อต้านพร้อมกับดวงตาใต้เปลือกตาขยับเคลื่อนไหว เป็นสัญญาณเตือนว่านางฟ้าตัวน้อยกำลังจะตื่นจากห้วงนิทราแล้ว
แบมแบมพยายามฝืนดวงตาที่หนักอึ้ง ทันทีที่เขาลืมตาขึ้นมาได้ สัมผัสเปียกชื้นก็จู่โจมบริเวณหน้าอกบางเข้าอย่างจัง ดูดดึงอย่างมูมมาม
“อ๊ะ.....” แบมแบมร้องเสียงหลง ขณะมือเล็กทั้งสองจัดการยันคนกระทำอุกอาจให้ถอยห่าง
เสียงฉ่ำแฉะยังคงดังต่อเนื่อง ลมหายใจร้อนรินรดผิวบาง ให้ขนกายลุกชัน พร้อมความเสียวซ่านที่วิ่งลงปลายขา ร่างบอบบางได้แต่บิดตัวไปมา ใช้ปลายนิ้วเท้าเกร็งจิกกับเตียงนอนหลังใหญ่ลดความรู้สึกบางอย่างที่ก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ และไม่อาจควบคุมได้
“พะ..พี่มาร์คๆ ๆ” คร่ำครวญแทบไม่ได้ศัพท์ แบมแบมเปลี่ยนจากมือที่ผลักไส เป็นขยุ้มเรือนผมหนาแทน
เจ้าของชื่อยังไม่หยุดกระทำง่ายๆ เมื่อย่ำยีอีกข้างจนพอใจ มาร์คก็จัดการเปลี่ยนข้างให้ได้รับความหฤหรรษ์เท่ากัน
“อื้มมม......” ใบหน้างามแทบจะกลั้นเสียงร้องไม่อยู่ และเมื่อมือใหญ่อีกข้างได้ยกเรียวขางามพาดบนไหล่กว้าง นิ้วเรียวแสนร้ายกาจก็ได้แทรกเข้ามายังช่องทางหอมหวาน ที่ทำการตอดรัดต้อนรับเขาอย่างดีทุกครั้ง แบมแบมกรีดร้องอย่างกลั้นไม่อยู่
ดวงตากลมโตยามนี้คลอด้วยน้ำตา ขณะปล่อยให้นิ้วที่สองสอดเข้ามายังร่างกายตน หน้าอกบางหอบสะท้าน ขณะกายบอบบางถูกกระแทกไปมา
มือสั่นระริกละจากกลุ่มผม เมื่อมันเคลื่อนจากเป้าหมาย แบมแบมสบสายตากับคนบนร่างด้วยใบหน้าหอบเหนื่อย แต่คนมองกลับมองว่ายั่วยวนยิ่งนัก รับรอยยิ้มและสายตาวับแวมจากสามี กำลังจะอ้าปากเพื่อต่อว่าคนเอาแต่ใจ กลับต้องรับริมฝีปากอบอุ่นแทนที่ พร้อมเรียวลิ้นที่กวาดต้อน แม้จะเคยชิน แต่แบมแบมคงต้องสารภาพว่าไม่อาจเอาชนะได้
“อื้มมม” ได้แต่พึมพำในลำคอ สองมือสอดลอดตามไรผม ผสานตรงท้ายทอยแล้วเกาะเกี่ยวไว้แน่น เตรียมรับห้วงอารมณ์ร้อนรอบที่สองอย่างจำยอม แต่เหมือนคนขี้แกล้งจะไม่ยอมให้เป็นดังที่คิด เพราะเมื่อแบมแบมเผลอไผลจากปลายลิ้นที่กระหวัดเกี่ยวพัน อาวุธร้ายกาจของสามีกลับแทรกมาแทนที่นิ้วเรียวทั้งสองไม่ทันให้ตั้งตัว
มาร์คยังกดริมฝีปากตนเข้ากับปากอิ่มต่อเนื่อง แบมแบมยกมือตีหน้าอกแกร่งของคนขี้แกล้งจนดังเผียะ ร่างสูงถอนใบหน้าคมออกมามองคนใต้ร่างกระหยิ่มยิ้มย่อง ใบหน้าที่สดใสแดงปลั่ง ฉ่ำด้วยน้ำตา ชวนให้น่าเอ็นดูและน่าแกล้งอีกเท่าตัว พอแทรกได้สุดทาง มาร์ครั้งรอเวลาชั่วครู่ให้สัมผัสถึงการตอดรัดถี่รัว แล้วเขาก็จัดการกระแทก จนกายบางฝังจมกับเตียงแล้วเด้งขึ้นมารุนแรง
“พี่มาร์คๆ ๆ ๆ” ในหัวแบมแบมคิดสิ่งใดแทบไม่ออก นอกจากชื่อคนตรงหน้า เขาเกี่ยวขาพันรัดสะโพกสอบแน่น ตอบรับแรงกระแทกอันถาโถมทุกจังหวะ ส่งให้จนคนข้างบนแทบทนไม่ไหว
“อ่า....แบม แบม...” มาร์คครางเสียงต่ำ พอใจกับลีลาของภรรยาตัวน้อยเป็นอย่างยิ่ง
ยามนี้มีเพียงแค่สองเรา ปลดปล่อยความเขินอาย ตะโบมจูบมูมมาม ลิ้นแลกลิ้น มือร้อนก่ายกอดไปทั่วร่างกายยั่วยวน มือเล็กก็ไม่ต่าง ลูบไล้ตามแผ่นหลังแกร่ง กล้ามเนื้ออันเซ็กซี่ มาร์คเน้นย้ำทุกจังหวะจนถึงฝั่งฝัน
ความรู้สึกอุ่นร้อนวาบตามหน้าท้อง ปั่นป่วนในอก และอ่อนโยนถึงหัวใจ
“แฮ่กๆ” หลังเสร็จกิจ แบมแบมใช้เวลาสักครู่พักหายใจ มีเพียงดวงตาที่ใช้จับจ้องการกระทำของสามี ที่ไล่จูบตามไรผม หน้าผาก ก่อนจะฟัดแก้มนิ่มทั้งสองข้างอย่างหมั่นเขี้ยว ผ่านมาแล้ว 7 ปี แต่ใบหน้ายังหล่อเหลาไม่ลดลงตามกาลเวลา มีแต่นับวันจะทรงเสน่ห์และดิบเถื่อนขึ้นเรื่อยๆ
“แบมเหนื่อย” ภรรยาตัวน้อยพูดเสร็จก็ยู่ปาก มาร์คหัวเราะขำ พร้อมยื่นมือมาดึงเจ้ามาร์ชเมโล่วแสนนุ่มนิ่มไปหนึ่งที เรียกอาการแสนงอนให้มากกว่าเดิมเสียอีก “แบมเจ็บนะ”
“ก็เมียอยากน่ารักเองนิ” มาร์คหยอดคำหวานหลังบทรักร้อนแรงหวังเพียงจะลบล้างความผิดที่เกิดจาการเอาแต่ใจตนเองได้
แบมแบมยิ้มตอบ ก่อนจะออกปากสั่ง “พาแบมไปห้องน้ำที” อดีตมาเฟียใหญ่หูตั้งทันที ใจหวังถึงอะไรๆที่น่าจะเกิดรอบสอง ก่อนจะถูกตัดความหวังอย่างรวดเร็ว
“ห้ามเลยนะ” แบมแบมขยับกายลุกจากเตียง โดยความช่วยเหลือจากสามี “ไม่งั้นงดสามอาทิตย์”
มาร์คโต้ทันที “ทำไมสามล่ะ ...”
“ครั้งที่แล้วที่พี่มาร์คหลอกแบม ครั้งนี้ด้วย ถ้าจะทำในห้องน้ำอีกก็...สาม”
“พอแล้วจ๊ะ” มาร์ครีบห้าม จัดการอุ้มร่างน้อยไว้แนบอกอีกครั้ง แล้วเดินตรงยังห้องน้ำส่วนตัว “สองก็สอง”
แม้ในใจกำลังหาวิธีวางแผนไม่ให้ถูกลงโทษก็ตาม
ก็เมียเขาน่ารัก แต่ไม่ยอมให้ทำรักบ่อยๆนี่สิ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น