Dark and Light side :: Special 01 :: NC cut

"อืม......" เสียงหวานดังผะแผ่วในความเงียบ สาบเสื้อเสียดสีไปมา ลมหายใจร้อนๆถูกปลดปล่อย ให้กลิ่นอายภายในห้องอบอวลด้วยความร้อนแรง แม้จะยังไม่รู้สึกตัว แต่ใบหน้างามเจ้าของเสียงครางหวานหูคล้ายจะสัมผัสได้

มือใหญ่อบอุ่นกลับสากระคายนิดๆ เพราะการใช้งาน จัดการลูบไล้ไปตามเรียวขาสวย ที่เจ้าของขยับหนีเมื่อถูกรบกวน แต่ไม่ได้นำพาต่อคนบุกรุกนัก เขาใช้ร่างกายใหญ่โตกดอีกคนให้จมกับเตียงนิ่ม ปิดกั้นการดิ้นรนน้อยนิด ร่างสูงยกยิ้มร้ายบริเวณมุมปาก ขณะที่มืออีกข้างเลิกชายผ้านิ่มจนผิวกายบอบบางสะท้านกับความเย็นที่ได้รับ

อาการต่อต้านพร้อมกับดวงตาใต้เปลือกตาขยับเคลื่อนไหว เป็นสัญญาณเตือนว่านางฟ้าตัวน้อยกำลังจะตื่นจากห้วงนิทราแล้ว

แบมแบมพยายามฝืนดวงตาที่หนักอึ้ง ทันทีที่เขาลืมตาขึ้นมาได้ สัมผัสเปียกชื้นก็จู่โจมบริเวณหน้าอกบางเข้าอย่างจัง ดูดดึงอย่างมูมมาม

“อ๊ะ.....” แบมแบมร้องเสียงหลง ขณะมือเล็กทั้งสองจัดการยันคนกระทำอุกอาจให้ถอยห่าง

เสียงฉ่ำแฉะยังคงดังต่อเนื่อง ลมหายใจร้อนรินรดผิวบาง ให้ขนกายลุกชัน พร้อมความเสียวซ่านที่วิ่งลงปลายขา ร่างบอบบางได้แต่บิดตัวไปมา ใช้ปลายนิ้วเท้าเกร็งจิกกับเตียงนอนหลังใหญ่ลดความรู้สึกบางอย่างที่ก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ และไม่อาจควบคุมได้

“พะ..พี่มาร์คๆ ๆ” คร่ำครวญแทบไม่ได้ศัพท์ แบมแบมเปลี่ยนจากมือที่ผลักไส เป็นขยุ้มเรือนผมหนาแทน

เจ้าของชื่อยังไม่หยุดกระทำง่ายๆ เมื่อย่ำยีอีกข้างจนพอใจ มาร์คก็จัดการเปลี่ยนข้างให้ได้รับความหฤหรรษ์เท่ากัน

“อื้มมม......” ใบหน้างามแทบจะกลั้นเสียงร้องไม่อยู่ และเมื่อมือใหญ่อีกข้างได้ยกเรียวขางามพาดบนไหล่กว้าง นิ้วเรียวแสนร้ายกาจก็ได้แทรกเข้ามายังช่องทางหอมหวาน ที่ทำการตอดรัดต้อนรับเขาอย่างดีทุกครั้ง แบมแบมกรีดร้องอย่างกลั้นไม่อยู่

ดวงตากลมโตยามนี้คลอด้วยน้ำตา ขณะปล่อยให้นิ้วที่สองสอดเข้ามายังร่างกายตน หน้าอกบางหอบสะท้าน ขณะกายบอบบางถูกกระแทกไปมา

มือสั่นระริกละจากกลุ่มผม เมื่อมันเคลื่อนจากเป้าหมาย แบมแบมสบสายตากับคนบนร่างด้วยใบหน้าหอบเหนื่อย แต่คนมองกลับมองว่ายั่วยวนยิ่งนัก รับรอยยิ้มและสายตาวับแวมจากสามี กำลังจะอ้าปากเพื่อต่อว่าคนเอาแต่ใจ กลับต้องรับริมฝีปากอบอุ่นแทนที่ พร้อมเรียวลิ้นที่กวาดต้อน แม้จะเคยชิน แต่แบมแบมคงต้องสารภาพว่าไม่อาจเอาชนะได้

“อื้มมม” ได้แต่พึมพำในลำคอ สองมือสอดลอดตามไรผม ผสานตรงท้ายทอยแล้วเกาะเกี่ยวไว้แน่น เตรียมรับห้วงอารมณ์ร้อนรอบที่สองอย่างจำยอม แต่เหมือนคนขี้แกล้งจะไม่ยอมให้เป็นดังที่คิด เพราะเมื่อแบมแบมเผลอไผลจากปลายลิ้นที่กระหวัดเกี่ยวพัน อาวุธร้ายกาจของสามีกลับแทรกมาแทนที่นิ้วเรียวทั้งสองไม่ทันให้ตั้งตัว

มาร์คยังกดริมฝีปากตนเข้ากับปากอิ่มต่อเนื่อง แบมแบมยกมือตีหน้าอกแกร่งของคนขี้แกล้งจนดังเผียะ ร่างสูงถอนใบหน้าคมออกมามองคนใต้ร่างกระหยิ่มยิ้มย่อง ใบหน้าที่สดใสแดงปลั่ง ฉ่ำด้วยน้ำตา ชวนให้น่าเอ็นดูและน่าแกล้งอีกเท่าตัว พอแทรกได้สุดทาง มาร์ครั้งรอเวลาชั่วครู่ให้สัมผัสถึงการตอดรัดถี่รัว แล้วเขาก็จัดการกระแทก จนกายบางฝังจมกับเตียงแล้วเด้งขึ้นมารุนแรง

“พี่มาร์คๆ ๆ ๆ” ในหัวแบมแบมคิดสิ่งใดแทบไม่ออก นอกจากชื่อคนตรงหน้า เขาเกี่ยวขาพันรัดสะโพกสอบแน่น ตอบรับแรงกระแทกอันถาโถมทุกจังหวะ ส่งให้จนคนข้างบนแทบทนไม่ไหว

“อ่า....แบม แบม...” มาร์คครางเสียงต่ำ พอใจกับลีลาของภรรยาตัวน้อยเป็นอย่างยิ่ง

ยามนี้มีเพียงแค่สองเรา ปลดปล่อยความเขินอาย ตะโบมจูบมูมมาม  ลิ้นแลกลิ้น มือร้อนก่ายกอดไปทั่วร่างกายยั่วยวน มือเล็กก็ไม่ต่าง ลูบไล้ตามแผ่นหลังแกร่ง กล้ามเนื้ออันเซ็กซี่ มาร์คเน้นย้ำทุกจังหวะจนถึงฝั่งฝัน

ความรู้สึกอุ่นร้อนวาบตามหน้าท้อง ปั่นป่วนในอก และอ่อนโยนถึงหัวใจ

“แฮ่กๆ” หลังเสร็จกิจ แบมแบมใช้เวลาสักครู่พักหายใจ มีเพียงดวงตาที่ใช้จับจ้องการกระทำของสามี ที่ไล่จูบตามไรผม หน้าผาก ก่อนจะฟัดแก้มนิ่มทั้งสองข้างอย่างหมั่นเขี้ยว ผ่านมาแล้ว 7 ปี แต่ใบหน้ายังหล่อเหลาไม่ลดลงตามกาลเวลา มีแต่นับวันจะทรงเสน่ห์และดิบเถื่อนขึ้นเรื่อยๆ

“แบมเหนื่อย” ภรรยาตัวน้อยพูดเสร็จก็ยู่ปาก มาร์คหัวเราะขำ พร้อมยื่นมือมาดึงเจ้ามาร์ชเมโล่วแสนนุ่มนิ่มไปหนึ่งที เรียกอาการแสนงอนให้มากกว่าเดิมเสียอีก “แบมเจ็บนะ”

“ก็เมียอยากน่ารักเองนิ” มาร์คหยอดคำหวานหลังบทรักร้อนแรงหวังเพียงจะลบล้างความผิดที่เกิดจาการเอาแต่ใจตนเองได้

แบมแบมยิ้มตอบ ก่อนจะออกปากสั่ง “พาแบมไปห้องน้ำที” อดีตมาเฟียใหญ่หูตั้งทันที ใจหวังถึงอะไรๆที่น่าจะเกิดรอบสอง ก่อนจะถูกตัดความหวังอย่างรวดเร็ว

“ห้ามเลยนะ” แบมแบมขยับกายลุกจากเตียง โดยความช่วยเหลือจากสามี “ไม่งั้นงดสามอาทิตย์”

มาร์คโต้ทันที “ทำไมสามล่ะ ...”

“ครั้งที่แล้วที่พี่มาร์คหลอกแบม ครั้งนี้ด้วย ถ้าจะทำในห้องน้ำอีกก็...สาม”

“พอแล้วจ๊ะ” มาร์ครีบห้าม จัดการอุ้มร่างน้อยไว้แนบอกอีกครั้ง แล้วเดินตรงยังห้องน้ำส่วนตัว “สองก็สอง”

แม้ในใจกำลังหาวิธีวางแผนไม่ให้ถูกลงโทษก็ตาม

ก็เมียเขาน่ารัก แต่ไม่ยอมให้ทำรักบ่อยๆนี่สิ

Dark and Light side :: Part4 :: NC Cut

Part4 NC Cut

ร่างสูงค่อยๆทอดวางร่างเล็กลงบนเตียงนุ่ม มือหนาทาบเข้ากับอกบาง แล้วปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตทีละเม็ดๆไม่เร่งรีบโดยที่สายตาไม่ละจากใบหน้าสวย จ้องมองอย่างร้ายกาจให้คนที่นอนมองตาปริบๆขวยเขินแทบบ้า ทันทีที่เสื้อตัวใหญ่โดนผู้เป็นเจ้าของถอดจนพ้นจากไหล่มน สัมผัสหนาวเย็นจากเครื่องปรับอากาศทำให้กายบางสั่นสะท้านเฮือกใหญ่ ร้อนถึงเจ้าของร่างกายแกร่งต้องรีบถลกเสื้อยืดให้พ้นศีรษะโดยเร็ว ตรงทาบทับเจ้าของร่างเล็กให้เนื้อห่มเนื้อคลายหนาว มือติดสากนิดๆลูบไล้ไปทั่วเพื่อมอบความอบอุ่นและปลุกอารมณ์ให้ปะทุขึ้นอีก จมูกคมเป็นสันยังคอยไล่ดอมดมไปทั่วร่างกายยั่วยวน ฉวยข้อมือเล็กที่ได้แต่ขย้ำผ้าปูเตียงนำทางให้ลูบไล้ตั้งแต่อกแกร่ง ยันหน้าท้องอันเป็นลอนสวยงาม และพากันเลื้อยต่ำลงจนปะทะกับหัวเข็มขัดเย็นเฉียบ กระชับข้อมือบางเป็นการบังคับกลายๆให้เป็นคนปลดพันธนาการนี้ให้

ร่างแบบบางรับการปะทะจากริมฝีปากร้อนแรงอีกครั้ง ขณะที่สองมือยังคงปลดเข็มขัดอันแน่นหนา ซึ่งทำได้ยากยิ่ง เมื่อสติที่มีคอยจะเตลิดจากการแผดเผาและลามเลียจากริมฝีปากร้อนอยู่เรื่อย ร่างบางยังทำไม่สำเร็จดี ใบหน้าคมก็เปลี่ยนเป้าหมายเป็นเนินนิ่มสีแดงสดอันเป็นที่หมายตาแต่แรก ไล่เลียแผ่วเบาราวปีกผีเสื้อพัดผ่าน  แล้วแปลเปลี่ยนเป็นความดุดันร้อนแรง สลับซ้ายขวาอย่างย่ามใจ

“อ่า  อื้มม” เสียงหวานรอดเร้นจากลำคอ สองมือเผลอละจากภารกิจที่ได้รับ เข้าขยุ้มเรือนผมดำสลวยตามอารมณ์

“เรียกชื่อชั้น.....” ร่างสูงกระซิบรอดไรฟัน ไม่สนใจจะแกล้งร่างอ้อนแอ้นให้หน้าขึ้นสีอีก ตัดสินใจปลดเข็มขัดพร้อมกระชากออกรวดเดียวก็หมดซึ่งพันธนาการใดๆ

มือใหญ่กระชับต้นขาเรียวแน่น ดันชิดให้แนบอกบาง อดทนอดกลั้นไม่ให้ตนแทรกกายลงไปทันทีตามใจอยาก แต่ค่อยๆใช้นิ้วเรียวแทรกไปตามร่องชมพู ไม่คิดจะรีบร้อน หรือเร่งรัด ขณะที่สบนัยน์ตาหวานซึ้งอย่างอ้อนวอน

“มะ....มา” แบมแบมทุรนทุรายจะเอ่ยชื่อผู้เป็นมากกว่าเจ้าหนี้ แม้ภายในใจจะนึกสมเพศตัวเองนักหนา แต่ในสายตาของร่างสูงกลับเป็นการกระทำที่น่าเอ็นดูเหลือเกิน มาร์คตัดสินใจแทรกนิ้วลงอีก เรียกอาการสะดุ้งเฮือกพร้อมท่าทางแง่งอนให้ได้ใจสั่น

ร่างสูงขยับยิ้มอย่างยากลำบาก เหงื่อกาฬรินไหลเป็นสาย เมื่อต้องขยับเข้าออกท่ามกลางการบีบรัดแน่นหนา จุดประกายให้รู้สึกปวดหนึบตรงส่วนกลางลำตัวยิ่ง แบมแบมมองท่าทางนั้นด้วยความรู้สึกแปลกแยก แม้จะเขินอายเพียงใด ร่างบางใช้กำลังใจที่เรียกมาแต่ที่ใดไม่ทราบได้ รวบรวมความกล้าคว้ามือหนาที่ยังทำหน้าที่กระตุ้นเล้าให้หยุดมือ พร้อมพยักหน้าให้สัญญาณเป็นเชิงว่าพร้อมรับสิ่งที่ใหญ่โตกว่านิ้วเข้ามาแทนที่ได้แล้ว ร่างบางเผลอไผลให้การกระทำอันอ่อนโยนนั้น และแม้ต้องรับกายแกร่งที่สอดแทรกเข้ามาอย่างผิดขนาด ก็ให้เกิดความรู้สึกเสียวลึกๆแทนความเจ็บปวดที่มักได้รับเสมอ แต่เพียงสักพักบทรักที่นุ่มนวลอ่อนหวานก็ให้ร้อนแรง กระตุ้นเล้าให้คล้อยตามชั้นเชิงมากเทคนิคของร่างสูง แบมแบมสะบัดหน้า มือจิกแผ่นหลังแกร่งแน่น เมื่อทุกการกระทำย้ำจุดที่ทำให้สติเตลิดหนีได้ตลอด

“เรียก มาร์คสิ” ร่างสูงส่งเสียงอ้อนวอน วอนขอถึงสิ่งที่เคยสูญเสียไปของคนตัวเล็ก

“มะ..มัค มาร์ค” แม้จะแผ่วเบาราวเสียงกระซิบ แต่คำสั้นๆนั้นราวหยาดทิพย์ชโลมใจให้เห็นถึงความหวังใหม่

(ใครคิดไม่ออกให้นึกถึงหนังเรื่องพ่อมากนะคะ กรุณาออกเสียงตามมาริโอ้หรือจะออกเสียงตามน้องแบมเวลาเรียกพี่มาร์คด้วยความหมั่นก็ไม่ผิด ถถถถ ยังมิวาย เค้าเขินอ่ะตัวเอง)  

มาร์คเร่งจังหวะให้ร่างเล็กครวญครางซ้ำๆ ส่วนตนก็เฝ้าคอยเรียกชื่อน่ารักๆนั้นกลับ เขาน่าจะรู้ตั้งแต่แรกสบตาแล้ว ว่าร่างเล็กๆนี้จะกลายมาเป็นคนที่มีอิทธิพลกลับใจตนขนาดไหน

Dark and Light side :: Part 1 :: NC Cut

ร่างสูงกระชากร่างบอบบางลงบนเตียงนุ่ม ก่อนจะรีบเคลื่อนกายทับ พร้อมรวบมือขาวสองข้างไว้เหนือหัว ปิดโอกาสหนีอันน้อยนิดของเหยื่อตัวน้อย พลางสบสายตากับดวงตากลมโตอันมีหยาดใสเอ่อล้น ใบหน้าหวานสะบัดไปมาบ่งบอกว่าไม่ยินยอม เพียงแต่กลิ่นหอมรัญจวนที่พวยพุ่งออกมา ทำให้มาร์คลักลอบสูดดมกลิ่นกายหอมหวานอันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของคนใต้ล่างอย่างลืมตัว ในหัวมีแต่คำว่าหอมหวานและต้องการรู้ให้ได้ว่าส่วนใดมันส่งกลิ่นยั่วยวนเขาได้ขนาดนี้ แต่กับมีแต่คำพูดเหยียดหยามที่ปล่อยออกมา

“เป็นผู้ชายแน่เหรอ เคยเอาผู้หญิงไหม” ว่าพลางไล่เลียตามซอกคอขาว ปลายลิ้นสะกิดติ่งหูเบาๆ แต่ชวนหวาบหวิวจนคนคนใต้ร่างอ่อนระทวยตามประสาคนไม่เคย ชั่วขณะนึงแรงดิ้นกลับลดลงอย่างไม่รู้ตัว

“อ่อ นายเป็นใบ้นิ” ปากพูดแต่จมูกยังไล่ดมไปตามพวงแก้มนิ่ม ซอกหู ซอกคอ ก่อนจะไหลไปตามไหปลาร้าสวยที่โผล่พ้นเสื้อตัวโคร่งจากแรงดิ้น แอบขบ ดูดเลียไปตามอารมณ์โดยไม่ได้เร่งรีบ

“เอางี้ ชั้นมีเกมมาให้เล่น” กระชับข้อมือให้มั่นขึ้น “ถ้านายทำได้ ชั้นจะปล่อยนายไป ตกลงไหม”

แบมแบมรีบพยักหน้ารับคำเมื่อเห็นทางรอด ดวงหน้าเชิดมองปีศาจร้ายอย่างมีความหวัง เรียกรอยยิ้มจากใบหน้าคมได้เป็นอย่างดี

“ขณะที่ชั้นทำอะไรๆ” พูดพลางมองรอยขมวดคิ้วอย่างอารมณ์ดี “ถ้านายขอร้องชั้นให้หยุด ชั้นก็จะหยุดให้” ร่างบางฟังข้อเสนอยิ่งขมวดคิ้วแน่น อ้าปากจะประท้วงแม้จะไร้เสียง แต่กลับกลายเป็นต้องรับริมฝีปากบางพร้อมลิ้นช่ำชองที่ใช้โอกาสดีบดขยี้อย่างไม่ปราณีปราศรัย เรียวลิ้นลุกไล้ไล่ต้อนเขาให้จนมุม สำรวจความหวานปานน้ำผึ้งอย่างเอร็ดอร่อย

แบมแบมสะบัดหน้าหนี แต่โดนมือสวยบีบไว้แน่น น้ำตาเม็ดโตล่วงหล่น จำต้องยอมให้คนมีอำนาจรังแกตามแต่ใจ สองมือที่ได้รับอิสรภาพตั้งแต่เมื่อใดไม่ทราบได้แต่ขยุ้มชายเสื้อหนาไว้แน่น แม้จะออกแรงผลักตามสัญชาตญาณแต่ยังไม่สะเทือนคนที่กำลังมัวเมาสักนิด

“ว่าไง ไม่ส่งเสียงหน่อยเหรอ ชั้นใจดีนะ” ผละหน้าออกมาเมื่อคนใต้ร่างเริ่มเหนื่อยหอบกับการจูบของเขา ส่งเสียงยั่วอารมณ์ให้คนที่ยังหอบอยู่มองค้อนเข้าให้

ไม่เคยเจอคนที่ซื่อบริสุทธิ์แต่เต็มเปรี่ยมด้วยเสน่ห์ขนาดนี้ ถือว่าได้ของดีมาแทน งานนี้มันช่างน่าพอใจจริงๆ มาร์คต้วนยอมรับเลยว่าเขากำลังหลงเด็กคนนี้ ครั้งเดียวคงไม่พอ เขาอยากเก็บเอาไว้ใช้อีกนานๆ

“ไม่ขอร้อง ชั้นไม่หยุดนะ”

แบมแบมรับรู้เสียงกระซิบน่ากลัวนั่น ได้แต่อ้าปากส่งเสียงอู้อี้ไม่เป็นภาษา ยังต้องรับริมฝีปากที่บดเบียดมาอีกครั้ง พร้อมมือสวยที่สากระคายนิดๆเลื้อยไล้ไปตามเอวบาง สะโพกกลมกลึง ก่อนจะบีบหมับที่แก้มก้น รับรู้ถึงแรงกระชากกางเกงออกจากตัวอย่างไม่เบาแรง แบมแบมขัดขวางโดยการออกแรงถีบเต็มที่แม้จะถูกร่างใหญ่กดลงกับเตียงจนแทบจมหายไปกับเตียงหลังใหญ่ก็ตาม ขณะที่ริมฝีปากผละจากปากอิ่มให้พอหายใจโล่งประเดี๋ยวประด๋าว ก่อนจะครอบลงไปจุกแดงที่โผล่นูนเห็นได้ชัดจากเสื้อขาวตัวโคร่ง ดูดเลียผ่านผ้าจนเปียกชื้นเป็นคราบน้ำใสรอบฐาน มืออีกข้างก็สอดผ่านหน้าท้องเรียบเนียนพร้อมบิด ขยี้อีกข้างไม่ให้เหงา ร่างบางสะบัดหน้าอย่างน่าสงสาร น้ำตาไหลรินอาบหน้า หมดเรี่ยวแรงจะต่อต้าน และเมื่อมือสวยอีกข้างแหวกก้นกลม พร้อมปลายนิ้วที่สอดแทรกยังดินแดนต้องห้ามหนึ่งเดียวโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า เรียกอาการสะดุ้งแปร๊บพร้อมสะบัดตัวหนีรุนแรงจากคนที่กำลังสิ้นเรี่ยวแรงได้เป็นอย่างดี ร่างสูงสัมผัสถึงความคับแน่น ส่วนนั้นกำลังเต้นตุบๆพร้อมรัดนิ้วมือเขาอย่างยั่วยวน (หลงตัวเองเหอะ คนมันเกร็งเฉยๆปล่าว 555ไรท์อยากแจม) สอดนิ้วที่สองที่สามตามอย่างรวดเร็ว ก่อนจะชักเข้าชักออกหาจุดไวสัมผัสของร่างบางอย่างหมั่นเขี้ยว แบมแบมผวาเกาะไหล่หนาอย่างไม่รู้ตัวเมื่อสัมผัสถึงอารมณ์บางอย่างที่พวยพุ่งออกมา

มาร์คแอบยิ้มขำเมื่อเห็นสีหน้าตกใจของแบมแบม ก่อนจะกระซิบติดใบหูให้ร่างบางส่ายหน้าหนีเล่น “ว่าไง โอกาสสุดท้ายแล้วนะ” อารมณ์ดี เขาไม่เคยมีเซ็กส์ที่ทำให้ร้อนเร่า หิวโหย และเต็มอิ่มได้เท่านี้เลย

ร่างบางสบสายตาพร้อมส่ายหน้าเป็นพัลวัน เป็นเชิงขอความเห็นใจจากพญามัจจุราช เพียงแต่มันให้ผลตรงกันข้าม

“ให้ตายสิ” มาร์คสบทเมื่อเห็นสายตาที่ตีความได้ว่ากำลังออดอ้อนจากร่างบาง จากที่ต้องอดกลั้นจนเหงื่อร้อนผุดตามร่างกายและไรผมแล้ว มาร์คไม่รอช้ารีบกระชากเรียวขาสวยออกกว้าง ก่อนจะสอดแทรกตัวลงตรงกลาง พร้อมงัดอาวุธที่กำลังแข็งขืนได้ที่จ่อเข้ากับปลายทางสีสวย ดึงดันจะเข้าไปฉกฉวยความนุ่มลื่นนั้นให้ได้ แบมแบมส่ายหน้าปฏิเสธไม่พร้อมกับเกร็งตัวแน่นจนส่วนนั้นเข้าไปได้แค่ครึ่งทาง มาร์คจำต้องส่งริมฝีปากหยักบดเบียดปากอิ่มเรียกความสนใจให้ส่วนนั้นผ่อนคลายลง รสจูบรุนแรงนั้นทำหน้าที่ได้อย่างดี ร่างสูงใช้โอกาสที่แบมแบมยังมัวเมากับการจูบ ดันท่อนเอ็นเข้าไปจนสุด พร้อมเมตตาแช่ไว้นิ่งๆให้ร่างบางปรับตัว แม้แบมแบมจะสะดุ้งจนเผลอกัดที่ริมฝีปากเค้าก็ตาม

เมื่อร่างสวยผ่อนคลายลงบ้าง มาร์คไม่รอช้ารีบเสือกกายกระแทกเข้ากระแทกออกรุนแรง ความนุ่ม อุ่น ชื้น แถมยังรัดตรึงไม่ให้เข้าออกได้ง่ายๆ สร้างความพอใจให้กับนายใหญ่ของตระกูลต้วน ยิ่งมีสารคัดหลั่งและเลือดผสมยิ่งทำให้ง่ายขึ้น ร่างสูงตบรางวัลโดยการกระแทกที่ทั้งเร็ว ถี่และรัว ทำเอาคนน่ารักที่นอนหลับตาแน่นครวญครางในลำคออย่างกลั้นไม่อยู่

เห็นร่างบางมีอารมณ์ร่วม มาร์ครีบคว้าแก่นกายสวยชักเข้าชักออกให้พร้อมสรรพ แอบฟังเสียงอื้ออึงไม่เป็นภาษาอย่างพอใจ แต่ปากกลับไพล่ไปพูดอีกอย่าง “เอากับคนใบ้นี่น่าเบื่อมากเลยนะ อืม ใจคอนายจะไม่พูดกับชั้นจริงๆเหรอ” ว่าพลางผละตัวออกมาเล็กน้อย จับคนตัวบางพลิกคว่ำ พร้อมกับยกสะโพกให้ลอยเด่น ก่อนจะเสยแก่นกายเข้าออกใหม่อีกครั้ง สัมผัสถึงความแน่นที่รัดตรึงมากกว่าเดิมอย่างพอใจ ครั้งแรกของร่างบาง เขาจะไม่ยอมให้เสร็จง่ายๆ ต้องมีหลายๆท่า และต้องเอานานๆ

“อืม รัดอีกสิ” รั้งสะโพกนิ่มเข้าหาแก่นกาย ส่วนสะโพกสอบก็ไม่อยู่นิ่ง เสือกกายเข้าใส่รุนแรง จนหัวทุยสวยแทบถลาชนขอบเตียงหากไม่มีมือคอยรั้งไว้

“อ่ะๆ...อ่ะ  อืมม” ยิ่งโดนกระแทกใส่เพียงไร คำที่หลุดจากลำคอยิ่งมีมากขึ้น แต่ผู้กระทำไม่สามารถรับรู้ถ้อยคำที่เปล่งออกมาขอร้องได้ “เจ็บ แบมเจ็บบ”

น้ำเสียงแผ่วเบา พร้อมหยดน้ำตาที่ไหลรินเป็นสาย

เมื่อไหร่ความทรมานนี้จะจบ

แบมคิดถึงแม่เหลือเกิน.......................

.........................................................................

..................................................................

.........................................................................

..................................................................